Het einde van het water, zoals de betwiste door Dépor en Valencia bekend stond in 1995 (foto: Valenciaanse sport)
Deportivo La Coruna en Valencia in slechts één jaar tijd ontstond er een grote rivaliteit. Tot dan, Van beide hobby's kan zelfs worden gezegd dat ze meer dan hartelijk worden behandeld. echter, de competitie verloren in 1994 door de coruñeses na de penalty gemist door Djukicprecisamente contra los valencianos hizo que de bekerfinale 1995 had een duidelijke smaak van wraak.
bekerfinale 1995, la final que se jugó en 2 dagen
de 24 juni van dat jaar 1995 ze zagen de gezichten in de Santiago Bernabeu Stadion beide teams in een finale die voor altijd zal worden herinnerd vanwege de enorme stortbui die in de tweede helft viel en waardoor de wedstrijd moest worden gestaakt. voor, die van Riazor was op het scorebord vooruitgegaan met een doelpunt van Manjarín in de 35 profiteren van een fout van Giner. Al in het tweede deel, Mijatovic had de gelijkspel bereikt in een directe overtreding in de 70. dus, het is bereikt 80 partij, moment waarop de scheidsrechter van de wedstrijd en de spelers van beide teams het speelveld moesten verlaten vanwege de hevige hagel.
De vergadering werd drie dagen later hervat, een 27 juni 1995. Ze moesten alleen nog worden betwist 10 minuten waarin de kampioen moet worden beslist. Het was de Depor degene die na deze ‘minifinale’ een minuut wist te scoren’ door bemiddeling Alfredo daarmee de eerste officiële titel geven aan de club die een jaar eerder de League had geborsteld, precies tegen de Valencia.
dus, de wraak’ het was voltrokken. De Galiciërs met Liaño, Lopez Rekarte, voro, Djukic, Ribera, Nando, Manjarín, Aldana, Donato, Fran en Bebeto kampioenen werden uitgeroepen. Juist de sportieve keeper, nadat hij een jaar eerder de competitie had verloren, waarschuwde hij de Valenciaanse club: “Muilezeldrijvers zijn we en onderweg zullen we elkaar ontmoeten”. duidelijk, Zo ontstond een rivaliteit die vandaag de dag nog steeds voortduurt. Het was de beloning daarvoor ‘SuperDépor” die maanden eerder met honing op zijn lippen was gebleven.
