Biedt het voetbal van vandaag geen comebacks meer zoals vroeger??

de epische comebacks blijven voor altijd in het geheugen van de fans van de teams die in hen schitteren (en ook in dat van degenen die eraan lijden), onmiddellijk verwijzend naar magische nachten waarin het wonder werd verricht dat materialiseerde wat onmogelijk leek voordat de bal begon te rollen.

Het laatste grote antecedent dat we hebben

echter, in de modern hypertech voetbal het lijkt erop dat deze wonderen niet meer voorkomen, met toestemming Barça Voor beter en slechter, het eerste hoofdstuk ingaan op 6-1 goedgekeurd door PSG in Camp Nou in die tweede etappe van de Champions League-ronde van 16, waar de Catalanen mee te maken hadden 4-0 ongunstig in de eerste etappe in het Parc des Princes. Terwijl het voor de tweede helling voldoende is om te onthouden Roma en Liverpool, Hoewel het moet worden gezegd dat het niet hetzelfde is dat ze een 4-1 of een 3-0 langs de 90 minuten om drie goals in tien te scoren, zoals gebeurde met het levendige Parijse team, die ook als een duidelijke favoriet verscheen om in het algemeen rond te gaan sportweddenschappen voor het grote voordeel behaald in de eerste game.

Die avond scoorde Pantic vier doelpunten in Camp Nou en werd Atlético de Madrid uitgeschakeld

Om onszelf nog meer te feliciteren met de fans van de Catalanen die ons later lazen nadat ze hen de bicha's van Rome en Liverpool hadden genoemd, we gaan verwijzen naar weer een gekke comeback met in de hoofdrol de azulgranas, zo ongelooflijk dat het niet eens een reactie was op een verschrikkelijke eerste etappe, maar naar een spectaculair eerste deel van de Atletico Madrid die naar het was gegaan rust met een 0-3. We zijn in het seizoen 96-97, in de tweede etappe van de kwartfinales van de Copa del Rey en na twee gelijkspel in de Calderón, een geweldige Pantic (dat hij die avond uiteindelijk vier doelpunten zou scoren die nutteloos zouden zijn) heeft eerst de zijne geleid 45 voortreffelijke eerste minuten voor de atletische en rampzalige voor de culés, waarvan ook hun portier een vlaai heeft gemaakt (de wedstrijd zou ondanks het eindresultaat verzonken en huilend eindigen).

echter, na de hervatting werd het wonderkind gewerkt, en ondanks het feit dat de Atléticos zich hetzelfde konden verzetten, zou uiteindelijk worden weggevaagd door een geroepen orkaan Ronaldo Nazario en zo veel einde van Pizzi, de 5-4, dat ontketende de razernij, met de Barça-coach, de eerbiedwaardige Bobby Robson, stomverbaasd en met het gezicht niets te begrijpen, in feite wanneer het resultaat was 4-4 vertelde zijn spelers om te temporiseren, denken dat de das al vastgebonden was, zonder rekening te houden met de dubbele waarde van de gescoorde doelpunten in de andere helft (laten we niet vergeten dat de eerste etappe in de Calderón voorbij was 2-2).

nog, om ook de matrasmakers te zoeten kunnen we deze onderdompeling in het verleden ter sprake brengen a 3-4 in Camp Nou overeenkomend met a competitiewedstrijd 93-94, dat begon met een hattrick van Romario en eindigde met een geweldige Caminero die het doelpunt maakte dat de overwinning voor zijn team afsloot.

Het Madrid van de grote comebacks

maar, en we waren al bezig, Als we het moeten hebben over een team uit het verleden dat de hoofdrolspeler is geweest in geweldige comebacks, moeten we de Madrid van de Quinta del Buitre, die schitterde in talloze epische Europese avonden met ongelooflijke comebacks in het Bernabéu. Sommige wedstrijden die voor altijd zullen worden geassocieerd met het boze gezicht van face Juanito, en dat ze de grote deugd hadden om van het wonder iets gewoons te maken, hoewel vanwege paradoxen van het lot dat team uiteindelijk niet werd gekroond met de maximale Europese scepter.

Er moet ook worden opgemerkt dat die tijden gunstiger waren dan deze voor dit soort singulariteit., sinds het een voetbal zonder VAR, met minder toezicht door scheidsrechters en zonder ultramoderne camera's die in staat zijn om de laatste complexiteit van wat er in het veld gebeurde te doorbreken, waar ik aan heb betaald eerste been waarin publieke druk en onrust vaak resulteerde de straffeloosheid van de rivaal in een 'lafheid'’ eigen, die zijn overeenkomstige reflectie op het scorebord had, terwijl in de Het tweede been draaide de rollen om, en op welke manier soms?.

Het is belangrijk om niet uit het oog te verliezen dat de dubbele waarde van de gescoorde doelpunten in de andere helft hij kreeg voor iets, Zoveel als nu lijkt het erop dat het niet veel zin heeft (sommige lokale teams gaan al naar huis om hun doel te verdedigen), en nog minder in de huidige tijd waarin er niet eens publiek in de stadions is.

Daarom worden er steeds meer stemmen gehoord die pleiten voor het onderdrukken van dit voordeel voor de bezoeker, waar we ongetwijfeld bij aansluiten als dat dient om die fantastische kwalificatierondes van de . terug te hebben voor voetbal waarin alles kan gebeuren.