De Mexicaan die eerder in Spanje zegevierde “Hugol”

Hugo Sánchez, een van de beste voetballers in Mexico van de hele geschiedenis. Een eigenaardige kerel die naar voren kwam als een onverzadigbare doelpuntenmaker en die de ware architect was van het openen van de Spaanse competitie als een ideale plek voor de ontwikkeling van voetballers uit het Azteekse land.. echter, er waren enkele spelers die hem voorgingen in het Spaanse voetbal, ze hadden gewoon niet de kans om zo succesvol te zijn. In totaal waren er zes die de weg vrijmaakten voor Hugol en het is de eerste van hen de meest opvallende en waarvan we de geschiedenis willen benadrukken. Jose Ramon Sauto.

Sauto arriveerde bij Real Madrid in 1933 en was de eerste van de 41 Mexicanen in totaal die in LaLiga . hebben gespeeld. De laatste die arriveerde was José Juan Macías, na het bevestigen van zijn ondertekening voor Getafe, en wie voegt zich bij de andere vier voetballers die in het seizoen al deel uitmaakten van het toernooi 2020/2021. De vijf zullen dit jaar goede uitdagingen hebben. De grootste is voor Héctor Herrera, die de titel van kampioen van Atlético . moet verdedigen, "Wat niet alleen de favoriet is bij het wedden, maar ook voor de overgrote meerderheid van de Spaanse hobby's. Zelfs die van de twee groten lijken het te hebben geaccepteerd", opmerkingen Antonio Caro, redacteur van het gespecialiseerde medium casasdeapuestas.bet. Maar de anderen zullen ook hun specifieke gevechten hebben.

Andrés Guardado en Diego Lainez bij Betis worden vergezeld door Néstor Araújo met Celta de Vigo op zoek naar Europese competities. Europese titel die noch Hugo Sánchez noch José Manuel Sauto kon behalen. Hoewel ze zeer succesvol waren in Spanje.

Na Sauto zouden vijf andere genieën zoals Manuel Alonso Pria en Luis de la Fuente arriveren bij Racing de Santander, Carlos Laviaga naar Oviedo, Daniel Díaz naar Celta en Jose Luis Borbolla naar Deportivo, en dat alles in iets meer dan 12 jaar oud. Na een reis door een woestijn van meer dan 36 jaar zonder een enkele Mexicaan in Spanje, het was de beurt aan Hugo 1981. En vanaf daar, het dribbelen van spelers is constant geweest.

Een zeer Spaanse Azteekse

Sauto was nog maar een kind toen zijn familie besloot naar Spanje te emigreren, omdat de dingen in Mexico erg onstabiel en gevaarlijk waren vanwege de revolutie die was begonnen in 1910. Dos años antes del nacimiento de pequeño futbolista.

Door de invloed van de viering van de eerste Olympische Spelen en later het eerste WK, José was heel duidelijk dat hij zich wilde wijden aan voetbal, Nou, hij was helemaal niet slecht voor zijn leeftijd. Na het uitvoeren van wervingstests, werd hij onderdeel van het Empire FC de Madrid.

La Guerra Civil lo pilló de lleno

In die club won hij tot twee keer het Spaanse amateurkampioenschap, voordat hij de kans kreeg om zijn transfer naar Real Madrid af te ronden, die in die tijd bekend stond als Madrid FC. Hij maakte zijn debuut in een clash tegen Betis in de campagne 1933/1934, tweede worden in dat eerste jaar.

Het stuur overtuigde de entiteit om door te spelen, met nog een tweede plaats onder zijn riem in 1935 en een kopje. echter, het jaar daarop kwam de burgeroorlog en daar moest hij rekenschap afleggen.

José was al een man en helaas zou hij vinden waarvan zijn familie had besloten om Mexico te ontvluchten. Wat er gebeurde, is dat in deze reis naar topvoetbal, de Azteken hadden besloten dienst nemen in het Spaanse leger en militaire dienst vervullen.

Zijn vader had hem van jongs af aan de kunst van het jagen geleerd en het bleek dat de speler een uitstekende schutter was geworden. Zozeer zelfs dat hij deel moest uitmaken van de opstandige kant, hoewel hij niet in de frontlinie zou staan ​​zoals andere van zijn metgezellen.

Midden in de oorlog was zijn leven in groot gevaar, omdat hij werd gearresteerd door een anarchistische groep en gevangen werd gezet. En het was precies voetbal dat hem van executie redde, omdat de bewaker in zijn cel een madridista was, herkende hem en liet hem ontsnappen. Na in ballingschap te zijn gegaan naar het consulaat om het leven te beschermen en weer terug te keren naar de strijd in 1938, hij eindigde uiteindelijk geblesseerd, maar in een positie om door te spelen.

Siguió jugando en los años 40 tras el conflicto civil español

Al in de jaren 40 hervatte zijn carrière en hij bleef spelen tot aan zijn pensionering in 1944, de kans krijgen om een ​​van de aanvoerders van de witte club te zijn in zijn laatste twee seizoenen. In hun 11 jaar veel leiderschap bijgedragen in 150 optredens met de merengue club met de twee op zijn shirt. Hoewel zijn pensionering niet beter kon, want in zijn laatste wedstrijd versloeg Madrid Barcelona in Les Corts in een klassieker door 1-2.

José markeerde een voor en na, omdat er later meer Mexicanen zouden arriveren in de Spaanse competitie. Precies hetzelfde als Hugo Sánchez bereikte, waarvan er nog steeds een geweldige herinnering is en waarvan de invloed ook vandaag nog voelbaar is. We zullen zien wat het Azteekse voetbal de komende jaren blijft bijdragen aan het Spaanse voetbal, want wat het tot nu toe al heeft bijgedragen, is niet weinig. Grote genieën en figuren.