José Luis de Tata’ Bruin we vertrokken de 12 augustus 2019. Bravo Argentijnse verdediger was één van de sterren van de selectie uitgeroepen tot kampioen van wereld 1986 in Mexico. Hoewel velen zeggen Maradona won die alleen World Cup, spelers zoals vleugelverdediger albiceleste waren meer dan nodig in dat team.
De centrale speelde in totaal 36 wedstrijden voor het team scoren, nieuwsgierig, één doel. Dus dat was de eerste van Argentinië in de finale tegen Duitsland betwist 29 juni 1986 in de Estadio Azteca. Argentijnen zou eindigen winnen van de wedstrijd 3-2 dankzij twee goals gescoord door Jorge Valdano en Burruchaga, laatstgenoemde 7 minuten tijdstip waarop het scorebord gereflecteerde remise twee.
de Tata Brown Hij ging naar de finale met grote fysieke problemen. Zoals hij later verteld in een aantal interviews die hij leed pijn in zijn knie was opgezwollen en elke dag moest ook vloeistof te halen. echter, zijn understudy rol Passarella toegestaan, in principe, herstellen om voorbereid te zijn indien hun deelname later nodig was.
Alles veranderde toen Passarella Hij leed aan een aandoening die hem uit de eerste wedstrijd van die wereld vertrokken 1986. de Tata Brown Hij zou de gelegenheid die hij had gewacht zijn hele leven hebben. Vertegenwoordigen hun land in zo'n belangrijke gebeurtenis als dat. En hij zou het niet missen voor de wereld:
“Het was de kans dat hij mijn hele leven had gedroomd”
“Passarella was niet oké, Hij niet hersteld van hun toestand, maar niemand had me iets verteld. Het debuut dag ging ik naar het ontbijt en kwam Bilardo. "Hallo, Bruin, Hoe gaat het?”, vraagt me. "Hoewel, eindelijk kwam de dag ", de betwiste. hij was, snel ze draaide zich om en riep: “Ahh, Bruin, Kijk eens hoe je vos spelen, ¿eh?”… Het was de kans dat hij mijn hele leven had gedroomd, kijk eens wat in je opkomt…. Ik begin te veranderen, en gaat Don Julio (Grondona) begroeten, één voor één, een gewoonte die houdt. Hij had een papier in zijn hand, Ik vraag me hoe ik ben en Carlos zal praten. Ik kijk haar aan en zie me praten, omdat ik wees. Daarna komt Don Julio en geeft me de rol. Het werd een telegram van mijn familie die me succes (Hij ogen vullen zich met tranen)… Mijn familie wist alles wat er had geleden om er te komen: twee jaar worstelen met knie, mijn reizen naar vinger om te spelen in Students, mijn jeugd op school-thuis, ufff enorme… En zo gebeurde het, ik speelde 6 houder past voor het bereiken van de finale.
“Het is verbazingwekkend, Ik speelde een finale van de wereld zonder slaap een minuut gisternacht”
Ik vraag me af of het denken kreeg een doelpunt in de finale. Heeft u passen in een goal in de finale?, ik zei:… noch gek!, Als had geen nationale ploeg!. Het is verbazingwekkend, Ik speelde een finale van de wereld zonder slaap een minuut gisternacht. En ik was niet de enige, omdat in het huis waar we sliepen zeven, de deurscharnieren maakte een piepen, en op een gegeven moment hoorde ik een aantal, Ik keek en was Ruggeri. "Wat doe je Cabezon? Ik kon niet slapen een minuut ", ik zei:. "Ik Ik kan niet geloven, Ik hou ", ik antwoordde. Dan verwacht de dag: de uiteindelijke. In het doel van het stuk was een centrum bereid, Hij werd geoefend met de draad uit te buiten. We posicionábamos de Cheche (Batista), cabezon (Ruggeri), Valdano en ik, we waren de hoogste. wanneer Burru (Burruchaga) Hij nam de sterk centrum en camber, Ik deed de stap naar voren om mezelf op te tillen en uit mijn ooghoeken zag ik Schumacher die eraan kwam heel veel gespeeld en ik zei: “mislukt”, Ik kwam rennen met alle, Ik moest Diego (Maradona) vooruit, dus ik leunde in hem duwde hem op de grond en knikte… na frentazo Ik kijk niet over de bal en gaan uit naar het doel te vieren, Ik knielde neer, Ik geëxploiteerde de borst, Ik benut me alles!…
Tata Brown en zijn mythische schouderdislocatie
Aan het einde, de Tata Brown Hij leed ook een schouder uit de kom na een zware botsing met een rivaliserende. De voetballer werd behandeld door de dokter en hij verlaat het veld ver had het idee van het breken van zijn overhemd met zijn tanden en je vingers om je arm te immobiliseren.
Ik bleef spelen na het doden van me op de baan en zelfs vergat mijn schouderblessure, Het werd ondraaglijke pijn omdat het werd ontwricht bij een botsing met een Duitse, Toen keek ik naar Dr. Madero en vertel: “zelfs niet na te denken over me out”, Ik ga niet uit of hier stierf, en ik hield mijn overhemd!, Ik miljoenen moeilijke dingen doorgebracht in mijn leven naar dit moment en noch schade noch iets leven dat ik gek werd te krijgen Noch!…Ze zijn prachtig en blijvende herinneringen, tot op heden het geeft me kippenvel”.
