Tegenwoordig maken ze deel uit van het voetbal en we zien ze als nog een onderdeel van de regelgeving en het spel. echter, er was een tijd dat ze niet bestonden. We zijn aan het praten, natuurlijk, van kaarten, dat begon te laten zien in de wereld 1970.
De behoefte om iets visueels te creëren dat duidelijk zou maken dat een speler door de scheidsrechter was gewaarschuwd, ontstond na een zeer zware wedstrijd die in de wereld 1962 tussen Chili e Italië. In dat spel, het college Ken Aston hij kon de geesten van beide deelnemers niet kalmeren en de wedstrijd liep uit de hand. Hij moest twee Italiaanse voetballers van school sturen en ging erg gefrustreerd naar huis.
In die tijd waarschuwde de scheidsrechter een voetballer verbaal om te stoppen met protesteren of hardhandig gebruik. Als dezelfde speler volhield, werd hij weggestuurd, maar allemaal in woord. Dit veroorzaakte nogal wat verwarring omdat spelers soms niet wisten dat ze de eerste keer waren gewaarschuwd. ook, het publiek had geen manier om te weten te komen over deze mededelingen aan een bepaalde speler.
Ken Aston in de wedstrijd tussen Chili en Italië van het WK 1962 dat eindigde in een gevecht (land)
KEN ASTON VINDT DE KAARTEN UIT
De problemen gingen door in de wereld 1966 waar in een wedstrijd tussen Engeland en Argentinië, de Duitse vlecht Rudolf Kreitlein verdreven de Argentijn Antonio Rattin dat hij zich niet had gerealiseerd dat hij eerder was gewaarschuwd vanwege een taalprobleem. Op dezelfde manier, in diezelfde bijeenkomst, de broers werden mondeling vermaand Jack en Bobby Charlton dat ze het ook niet wisten. Het was dringend om een methode te vinden die heel duidelijk zou maken dat een voetballer een waarschuwing kreeg.
dus, Ken Aston, in 1966 Hij was al met pensioen maar maakte deel uit van de scheidsrechterscommissie, Hij kwam op het idee om geel te gebruiken als waarschuwing en rood als uitwijzing nadat hij zijn auto had gestopt bij een stoplicht in Kensington High Street in Londen.. Maar hoe voer je het uit in een voetbalwedstrijd? Het was Hilda, zijn vrouw, degene die twee kaarten uitknipte en hem het idee gaf dat de scheidsrechters ze tijdens wedstrijden in hun zak zouden dragen.
Als dat WK in Mexico '70 eenmaal voorbij is de kaarten ze werden geïntroduceerd in de belangrijkste competities. echter, de Spaanse competitie begon te gebruiken witte en rode kaarten. de reden, hoewel er geen officiële versie is, Het is niets anders dan het feit dat televisies in die tijd voornamelijk zwart-wit waren en dat het gemakkelijker was om onderscheid te maken tussen de twee kaarten.
DE EERSTE IN DE SPAANSE LIGA
Het duurde tot januari 1971 toen ze in ons voetbal werden geïmplanteerd. Als anekdote om te zeggen dat de eerste speler die een witte kaart ontving voor herhaalde protesten bij de scheidsrechter was de mythische spits Quini in een wedstrijd die werd geconfronteerd met de Espanyol y al Sporting Gijon.
De mythische Quini was de eerste speler die een witte kaart kreeg in de Spaanse competitie in zijn eerste seizoen in de topvlucht bij Sporting de Gijón. (Futboldeprimera)
de witte kaarten ze maakten vijf jaar lang deel uit van onze competitie totdat ze werden vervangen door de geel en rood waar we al die jaren aan gewend zijn geraakt. echter, af en toe was er sprake van een mogelijke terugkeer van karton in deze kleur.
Zonder verder te gaan, Platini verdedigde de creatie van een kaart die diende om een voetballer tijdens 10 minuten om te kalmeren zonder dat de verwijdering definitief is en de kleur van deze kaart wit zou zijn.
