Laatste update augustus 29, 2020 door Javier Argudo
Een van de herinneringen die mijn voetbaltijdperk het meest markeerde, was de arrestatie van Ponce, een voetballer uit Real Murcia, speler die een vaste waarde was in de stickercollecties van de jaren zeventig waarvan ik een echte fan was.
José Luis Ponce hij was een verdediger van paprika, kwam uit de steengroeve van de Real Murcia en omgezet van middenvoor naar rechtsachter. Om bij de hele grana te komen, toen een liftapparatuur, te paard tussen Eerste en Tweede Klasse, het was niet makkelijk. Zijn jeugdfase beëindigd werd hij weggegooid en moest een toekomst uitwerken in "kleine" teams. eerste, De adelaars, Third Division-team uit hun Murcian-land en vervolgens de Orense, op dat moment in de Tweede Klasse.
Zijn transfer naar de Galicische club was een weddenschap van de Biscayaanse coach José Luis Molinuevo, wat ik zag Ponce naar een veelbelovende spits die zou kunnen dienen als toekomstig alternatief voor de zittende, Abel. Het aanbod was goed, 60.000 pesetas meer 2.500 maandelijks salaris. dus, de jonge man uit Murcia begon vol illusie aan zijn Galicische avontuur, met net negentien jaar oud en de steun van een coach die het potentieel van de voetballer zag. Maar dingen in de voetbalwereld gaan niet altijd snel.
Vertrouwen in Abel was absoluut en Ponce hij speelde dat jaar slechts twee competitiewedstrijden. Orense had een goed seizoen en dat leidde ertoe dat Molinuevo de club verliet en tekende voor Sporting de Gijón. Zijn mentor is vertrokken, maar dat gold ook voor de spits die zijn eigendomspad blokkeerde, Abel keerde terug naar Racing Santander, club die zijn federatieve rechten had en was overgedragen aan het Galicische team.
Hij had de snelle deur voor de Murcian om de titelpositie in te nemen, maar de nieuwe coach, Juan José Urquizu, Hij vertrouwde hem niet overdreven en in het voorseizoen zelf nam de voetballer al een ondergeschikte rol in het team op zich. Hij sloot het jaar alleen af met 8 gespeelde games en slechts één doel in uw privé-account. de Bidden hij werd gedropt en de voetballer begon aan een reis door verschillende Third Division-teams. Eerst in de Albacete, waar was een seizoen zonder al te veel persoonlijk succes, hoewel de club tot kampioen van zijn groep werd uitgeroepen, en later in de Balearische groep Inca's record, waar hij werd omgezet van spits naar rechtsback en een nieuwe en succesvolle fase in het profvoetbal begon.
Twee jaar met zeer goede prestaties in de Inca-set, maakte een Eerste Klasse hem opmerken. de Elche betaald 800.000 pesetas voor zijn transfer en de speler maakte zijn debuut in Primera, iets dat al een hersenschim leek. Hij deed het door te markeren, niet meer of minder, wat te Paco Gento bij de Bernabeu. Voor het illegale team ging het niet zo goed, die werd verslagen door 4 een 1 (met dubbel van het Cantabrische einde), maar daar begon hij een professionele carrière die hem ertoe bracht om in historische clubs in de eerste en tweede divisie te spelen.
Na Elche ging hij door Córdoba, Calvo Sotelo en Hercules en dus, eindelijk, en dertig jaar oud, aan uw landteam: de Real Murcia, vervolgens in Third en waar hij de beste sportfase van zijn carrière beleefde, de onbetwiste starter zijn en twee opeenvolgende promoties behalen: van de categorie brons tot goud. Ponce werd een sleutelfactor in het sportieve aspect van de club, maar het nieuws van zijn wanordelijke leven bereikte de oren van de coach, Felipe Mesones, en managers, en ondanks te hebben betwist 24 wedstrijden als starter in de Eerste Klasse van het seizoen 1973-74, miste er slechts enkele waarin hij lichamelijke problemen had, het is gekozen om niet te verlengen.
Ponce hij had zich ondergedompeld in de wereld van drugs, met name in een van de pillen die in die tijd erg in de mode waren: Centramines. Na zich te hebben losgemaakt van het team van zijn liefdes, accepteert een aanbod van een vertegenwoordiger. Hij beloofde hem dat hij in het Franse voetbal zou spelen, in de Olympique Marseille, een team van de hoogste categorie van het Franse voetbal, gespeeld door enkele gerenommeerde voetballers zoals de centrale verdediger Marinus Trésor of de spits van het Braziliaanse team, Jairzinho.
Hij reisde met zijn vertegenwoordiger naar Frankrijk, maar daar viel alles uit elkaar. Het nieuws over zijn "slechte leven" was naar buiten gekomen en de rapporten die hij uit Spanje had ontvangen, maakten zijn ondertekening ontmoedigd. De vertegenwoordiger probeerde een test te onderhandelen die ook de Franse club niet accepteerde. Na een paar dagen in de stad, Ponce maakte het uit met zijn agent en keerde terug, vergezeld van een vrouw, naar Spanje, stoppen in Andorra waar kocht een jachtgeweer en een revolver, met wie hij de grens wist over te steken.
Hij gebruikte het wapen om te plegen twee overvallen, een de 7 Oktober in Murcia, in de Iberische bank, en nog een 23 December in Orihuela, in de Landelijke doos, buit krijgen 1.070.000 en 204.000 pesetas, respectievelijk. Het was deze tweede overval waarvoor hij viel. De werknemers van de doos geloofden niet dat het pistool echt was en sloegen erop, verwondingen aan zijn gezicht veroorzaken en de voetballer dwingen zijn wapen te gebruiken, drie intimiderende schoten afvuren. Het waren de wonden in zijn gezicht die zijn val veroorzaakten. Vijf dagen na de overval volgt het nieuws van de arrestatie van de bekende voetballer José Luis Ponce voor de diefstal van twee banken klonk het onschuldig, maar het was echt.
de 28 december 1974 hij werd gearresteerd in Córdoba en bekende de auteur te zijn van beide strafbare feiten. Geprobeerd en veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf, na het uitzitten van zijn straf, hij slaagde erin zichzelf volledig te rehabiliteren en zijn geschiedenis werd vastgelegd als een ander duidelijk voorbeeld van de professionele voetballer die, een goed leven binnen handbereik hebben, belandde uiteindelijk in de diepste bron van alcohol en drugs.
